Μουσείο Ορυκτών και Πετρωμάτων Ελλάδος Καθηγήτριας Ελ. Δάβη

Ιστορικό

Το «Μουσείο Ορυκτών και Πετρωμάτων Ελλάδος», το οποίο ονομάστηκε, τιμής ένεκεν «Μουσείο Καθηγήτριας Ελευθερίας Δάβη», εγκαινιάστηκε στο Εργαστήριο Ορυκτολογίας και Γεωλογίας του Γενικού Τμήματος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών στις 25 Ιουνίου 1996. Κατά την εικοσαετή θητεία της στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών η κα Δάβη συνέλεξε, κατά τη διάρκεια των εργασιών της, δείγματα ορυκτών και πετρωμάτων της Ελλάδος, τα οποία μαζί με άλλα δείγματα που παραχωρήθηκαν, κατόπιν αιτήσεώς της, από ελληνικές μεταλλευτικές εταιρείες, καθώς και δείγματα που συνέλλεξαν τα άλλα μέλη του Εργαστηρίου Ορυκτολογίας και Γεωλογίας, συγκρότησαν το «Μουσείο Ορυκτών και Πετρωμάτων της Ελλάδος», προσφορά της στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τον Ιούνιο του 2009, το «Μουσείο Καθηγήτριας Ελευθερίας Δάβη» μεταφέρθηκε και εγκαταστάθηκε στη σημερινή του τοποθεσία στο Γεωργικό Μουσείο του Γ.Π.Α. Τα εγκαίνια του «Μουσείου Καθηγήτριας Ελευθερίας Δάβη» στο σημερινό χώρο εγκατάστασης του Μουσείου, πραγματοποιήθηκαν στις 9 Δεκεμβρίου 2013, παρουσία της Ομότιμης Καθηγήτριας. Την επιστημονική επιμέλεια του Μουσείου στη σημερινή του μορφή, έχουν οι:
Γ. Σταμάτης, Καθηγητής Εργ. Ορυκτολογίας και Γεωλογίας Γ.Π.Α., Δ/ντής του Εργαστηρίου
Ευθ. Γκάρτζος, π. Καθηγητής Εργ. Ορυκτολογίας και Γεωλογίας Γ.Π.Α.
Κ. Σερέλης, Επ. Καθηγητής Εργ. Ορυκτολογίας και Γεωλογίας Γ.Π.Α.

«Ελπίζω ότι το Μουσείο αυτό (Ορυκτών και Πετρωμάτων Ελλάδας) μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό εκπαιδευτικό ρόλο, δίδοντας μια γενική εικόνα του ορυκτού μας πλούτου, με τα εξειδικευμένα εκθέματά του, τα οποία με το χρόνο, και το ενδιαφέρον όλων μας, συνεχώς θα εμπλουτίζονται».

Καθηγήτρια Ελευθερία Δάβη

Οι Συλλογές

• Συλλογή Ορυκτών & Πετρωμάτων

  Το Μουσείο περιλαμβάνει τα σημαντικότερα ορυκτά-μεταλλεύματα και λατομικά προϊόντα της Ελλάδος, μεταξύ των οποίων:
  Τα μικτά θειούχα μεταλλεύματα γαληνίτη (PbS), σφαλερίτη (ZnS) και σιδηροπυρίτη (FeS2), τα οποία συναντώνται στο περιβάλλον κυρίως οξίνων εκρηξιγενών πετρωμάτων σε διάφορες περιοχές της χώρας, όπως στο Λαύριο, στη χερσόνησο της Κασσάνδρας, στη Θάσο, στην Κίρκη Αλεξανδρουπόλεως, κ.α.
  Ta κοιτάσματα χρωμίτη, τα οποία απαντώνται στην Ελλάδα και φιλοξενούνται εντός οφιολιθικών πετρωμάτων. Διάφοροι τύποι εξαλλοιώσεων των οφιολιθικών πετρωμάτων, δημιουργούν σημαντικά δευτερογενή ορυκτά, όπως ο μαγνησίτης, ο αμίαντος, ο τάλκης κ.ά. Γνωστές χρωμιτοφόρες περιοχές είναι της Χαλκιδικής, της Κοζάνης, του Δομοκού, των Φαρσάλων και της Ευβοίας.
  Οι βωξίτες, οι οποίοι είναι ιζηματογενή κοιτάσματα της κατηγορίας των μηχανικών ιζημάτων και κατέχουν εξέχουσα θέση μεταξύ των ελληνικών κοιτασμάτων, λόγω της αφθονίας τους και των ευνοϊκών συνθηκών εκμεταλλεύσεως υπό τις οποίες ευρίσκονται.
  Το αυτοφυές θείο, η γύψος, ο βαρύτης, ο καολίνης, ο μπεντονίτης, ο περλίτης, η κίσηρις, τα σιδρηρομεταλλεύματα, τα μεταλλεύματα μαγγανίου και η σμύρις, σημαντικά κοιτάσματα των οποίων συναντώνται στα Νησιά του Αιγαίου.
  Οι ορυκτοί άνθρακες, οι οποίοι είναι βιοχημικά ιζήματα που σχηματίζονται από την εξανθράκωση φυτικών ουσιών, η οποία προκαλείται από τη γήινη θερμότητα.
  Ενδεικτικά περιλαμβάνονται απολιθωματοφόρα πετρώματα και απολιθώματα χαρακτηριστικά στρωματογραφικών οριζόντων της Ελλάδος όπως ασβεστόλιθος με ρουδιστές, ασβεστόλιθος με Megalodon, πυριτιωμένοι κορμοί δένδρων κ.λπ καθώς επίσης και κυανοσχιστόλιθοι, εκ των οποίων ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γλαυκοφανιτικοί σχιστόλιθοι.

• Συλλογή Μαρμάρων

  Τα μάρμαρα με την ευρεία έννοια του όρου, περιλαμβάνουν μεγάλη ποικιλία πετρωμάτων, τα οποία δεν ανήκουν στα μεταμορφωμένα ανθρακικά πετρώματα.
  Η Ελλάδα είναι πλούσια σε εξαιρετικές ποικιλίες μαρμάρων αρίστης ποιότητας, με έξοχη λευκότητα ή ωραίους χρωματισμούς, στοιχεία στα οποία οφείλεται η φήμη της ως χώρας των μαρμάρων.
  Η συλλογή περιλαμβάνει γνωστά μάρμαρα όπως είναι το πεντελικό (Πεντέλης, Διονύσου), της Θάσου, της Αγίας Μαρίνας, της Βέροιας, του Τρανόβαλτου, της Καβάλας, των Ιωαννίνων, της Τήνου κ.λπ.